Logopedia

„KĄCIK LOGOPEDYCZNY” dla dzieci i rodziców 

„Kącik logopedyczny” przeznaczony jest dla dzieci i rodziców, który ma na celu wsparcie rozwoju mowy naszych przedszkolaków poprzez propozycje ćwiczeń, które mogą wykonywać z rodzicami w domu.

Mowa, jako akt w procesie porozumiewania się odgrywa ważną rolę w życiu każdego człowieka. Prawidłowe kształtowanie się i rozwój mowy dziecka stanowi podstawę  rozwoju jego osobowości. Dzięki rozumieniu mowy poznaje ono otaczający świat, a dzięki umiejętności mówienia potrafi wyrazić swoje spostrzeżenia, pragnienia, uczucia, przeżycia.

Materiały będą ukazywać się raz w miesiącu.

Terapię logopedyczną prowadzi: Izabela Łęcka- Wojtasiak

Kontakt z logopedą: i.lecka-wojtasiak@przedszkoleradzanowo.pl

Pamiętajmy, że na sukces terapii logopedycznej pracuje nie tylko logopeda, ale także rodzina i najbliższe otoczenie dziecka.

„Mój język jest sprawny”

Cel ogólny:

• usprawnianie aparatu artykulacyjnego i kształtowanie prawidłowego toru oddechowego.

„Wiewiórka sprząta swoje mieszkanie”
Gdy rano zabłysło słońce, wiewiórka rozejrzała się po swojej dziupli (przesuwanie językiem po podniebieniu górnym, wewnętrznych ścianach policzków, podniebieniu dolnym).
Zauważyła duży bałagan. Postanowiła zrobić porządek. Zaczęła od odkurzania sufitu dziupli („malowanie” podniebienia czubkiem języka, przy szeroko otwartych ustach). Posprzątała w szafie i w szufladach. Zdjęła też firanki (liczenie czubkiem języka górnych zębów, przy szeroko otwartych ustach) i włożyła je do pralki (motorek wargami).
Po chwili pralka zaczęła płukanie firan („przepychanie” powietrza wewnątrz jamy ustnej. Wiewiórka zmiotła też kurz i pajęczyny ze ścian (przesuwanie czubkiem języka po
wewnętrznej ścianie policzków) oraz dokładnie odkurzyła podłogę („malowanie” dna jamy ustnej czubkiem języka). Rozwiesiła czyste firanki (ponownie liczenie czubkiem języka górnych zębów). Wiewiórka była bardzo zadowolona z wykonanej pracy, cmoknęła radośnie (cmokanie z zaokrąglonymi wargami) i szeroko uśmiechnęła się (rozciągnięcie ust w szerokim uśmiechu). Dumna wyjrzała z dziupli i rozejrzała się wokoło (oblizywanie warg ruchem okrężnym). Spojrzała w górę (wysuwanie czubka języka w kierunku nosa), spojrzała w dół (wysuwanie języka na brodę). Rozejrzała się też w prawo (przesuwanie czubka języka do prawego kącika ust) i w lewo (przesuwanie czubka języka do lewego kącika ust). Wszędzie był porządek, w oddali słychać było biegnącego konika (kląskanie językiem) iśpiewające ptaki (gwizdanie, naśladowanie głosów ptaków).
Zrobiło się późno. Za oknami zapadł zmrok. Po tak wyczerpującej pracy wiewiórka poczuła się głodna, więc na kolację zjadła orzeszka, który jej bardzo smakował (przesuwanie opuszczonej żuchwy w prawo i lewo, mlaskanie). Wiewiórce zrobiło się zimno, więc musiała się ogrzać (chuchanie na ręce). Zmęczona i śpiąca (ziewanie, przy nisko opuszczonej żuchwie) położyła się do łóżeczka i oddychała głęboko (wdech przez nos, wydech przez usta i wymawianie przy tym: aaaa…, uuuu…), aż zasnęła.