Logopedia

„KĄCIK LOGOPEDYCZNY” dla dzieci i rodziców 

„Kącik logopedyczny” przeznaczony jest dla dzieci i rodziców, który ma na celu wsparcie rozwoju mowy naszych przedszkolaków poprzez propozycje ćwiczeń, które mogą wykonywać z rodzicami w domu.

Mowa, jako akt w procesie porozumiewania się odgrywa ważną rolę w życiu każdego człowieka. Prawidłowe kształtowanie się i rozwój mowy dziecka stanowi podstawę  rozwoju jego osobowości. Dzięki rozumieniu mowy poznaje ono otaczający świat, a dzięki umiejętności mówienia potrafi wyrazić swoje spostrzeżenia, pragnienia, uczucia, przeżycia.

Materiały będą ukazywać się raz w miesiącu.

Terapię logopedyczną prowadzi: Izabela Łęcka- Wojtasiak

Kontakt z logopedą: i.lecka-wojtasiak@przedszkoleradzanowo.pl

Pamiętajmy, że na sukces terapii logopedycznej pracuje nie tylko logopeda, ale także rodzina i najbliższe otoczenie dziecka.

Praca z tekstem wierszyka T. Śliwiaka – „Idzie Jesień”

Cel ogólny:

• kształtowanie sprawności słuchowej.

Rodzic czyta tekst utworu, a następnie rozmawia z dziećmi nt wiersza:
• Kto idzie pod parasolem ? (jesień)
• Jaki kolor parasola miała ? (złocisty)
• Którędy szła jesień ? (szła łąką, polem)
• Którędy mogła jeszcze iść ? (lasem, parkiem)
• Co dzieje się , kiedy jesień zamknie parasol ? (świeci słońce)
• Co dzieje się, kiedy jesień otworzy parasol ? (pada deszcz)

„Idzie jesień” 
Idzie łąką, idzie polem
Pod złocistym parasolem.
Gdy go zamknie- słońce świeci.
Gdy otworzy- pada deszcz.
Kto to taki? Czy już wiecie?
Tak! To właśnie jesień jest!

„Mój język jest sprawny”

Cel ogólny:

• usprawnianie aparatu artykulacyjnego i kształtowanie prawidłowego toru oddechowego.

„Wiewiórka sprząta swoje mieszkanie”
Gdy rano zabłysło słońce, wiewiórka rozejrzała się po swojej dziupli (przesuwanie językiem po podniebieniu górnym, wewnętrznych ścianach policzków, podniebieniu dolnym).
Zauważyła duży bałagan. Postanowiła zrobić porządek. Zaczęła od odkurzania sufitu dziupli („malowanie” podniebienia czubkiem języka, przy szeroko otwartych ustach). Posprzątała w szafie i w szufladach. Zdjęła też firanki (liczenie czubkiem języka górnych zębów, przy szeroko otwartych ustach) i włożyła je do pralki (motorek wargami).
Po chwili pralka zaczęła płukanie firan („przepychanie” powietrza wewnątrz jamy ustnej. Wiewiórka zmiotła też kurz i pajęczyny ze ścian (przesuwanie czubkiem języka po
wewnętrznej ścianie policzków) oraz dokładnie odkurzyła podłogę („malowanie” dna jamy ustnej czubkiem języka). Rozwiesiła czyste firanki (ponownie liczenie czubkiem języka górnych zębów). Wiewiórka była bardzo zadowolona z wykonanej pracy, cmoknęła radośnie (cmokanie z zaokrąglonymi wargami) i szeroko uśmiechnęła się (rozciągnięcie ust w szerokim uśmiechu). Dumna wyjrzała z dziupli i rozejrzała się wokoło (oblizywanie warg ruchem okrężnym). Spojrzała w górę (wysuwanie czubka języka w kierunku nosa), spojrzała w dół (wysuwanie języka na brodę). Rozejrzała się też w prawo (przesuwanie czubka języka do prawego kącika ust) i w lewo (przesuwanie czubka języka do lewego kącika ust). Wszędzie był porządek, w oddali słychać było biegnącego konika (kląskanie językiem) iśpiewające ptaki (gwizdanie, naśladowanie głosów ptaków).
Zrobiło się późno. Za oknami zapadł zmrok. Po tak wyczerpującej pracy wiewiórka poczuła się głodna, więc na kolację zjadła orzeszka, który jej bardzo smakował (przesuwanie opuszczonej żuchwy w prawo i lewo, mlaskanie). Wiewiórce zrobiło się zimno, więc musiała się ogrzać (chuchanie na ręce). Zmęczona i śpiąca (ziewanie, przy nisko opuszczonej żuchwie) położyła się do łóżeczka i oddychała głęboko (wdech przez nos, wydech przez usta i wymawianie przy tym: aaaa…, uuuu…), aż zasnęła.

„Jesienne zabawy”

Cel ogólny:

• usprawnianie aparatu artykulacyjnego,
• poszerzenie zasobu słownictwa biernego i czynnego,
• nauka prawidłowego oddechu.

„Przygoda w lesie”
Pod lasem w małej chatce, mieszkała mama z ośmiorgiem dzieci, nazywały się A, O, E, U, I, Y, Ą, Ę.Pewnego razu dzieci poszły na grzyby do lasu, ale nie zabrały ze sobą ani  zegarka, ani kompasu – więc zgubiły się i zaczęły rozpaczać: ECH, ECH, ECH,ECH. Mama zaczęła je szukać, wołała więc głośno: A-O, E-U, I-Y, Ą-Ę. Niebawem dzieci się odnalazły i w rodzinie zapanowała wielka radość: OCH, OCH, OCH, OCH. Cieszyły się wszystkie zwierzęta w gospodarstwie: – kotek, który miauczał: MIAU, MIAU, MIAU, MIAU – piesek, który szczekał: HAU, HAU, HAU – koza, która meczała: ME, ME, ME – krowa, która muczała: MU, MU, MU, MU – koń, który rżał: IHA-HA, IHA-HA. Mama ugotowała pyszną kolację, przy której pomagały jej dzieci: CIACH, CIACH, CIACH, MACH, MACH-MNIAM, MNIAM, MNIAM. Po skończonej kolacji i leśnych przygodach, dzieci szeroko ziewnęły i szybko zasnęły: AAAAAAAAAAA-CHA PSI, CHA PSI, CHA PSI.

Ćwiczenie oddechowe – „Spadające liście”
Wydłużanie toru oddechowego wspomagającego prawidłowy rozwój mowy.
Dmuchanie przez długie słomki do napojów na papierowe liście zawieszone na żyłce.